Özlemek...

Bir toprak kokusu doluyor ciğerlerime,
Sabahın ilk ışıkları gözlerime vuruyor,
Hasret duyuyorum geçmişe,
Dedemin fırınında pişen poğaçanın kokusuna,
Akşam üzeri esen rüzgarın esintisine,
Çimenlere uzanarak kurulan hayallere...

Bir gün sevdiğim insanlar taşıyamaz oldu emanet canlarını,
Kurulan eşsiz sofralar eniştem olmadan kuruluyor,
Anneannem kendisinden beklenildiği gibi sessiz sedasız gitti..
Sıra sıra giderken İlker'de giydi üzerine beyaz kefeni,
En çok da o koydu zaten.
Şimdi en zoru kaldığımız yerden devam etmek,
Verilmiş sözümüz, edilmiş yeminimiz yok belki
Bir gün tekrardan bir araya geleceğimiz günlerin özlemi var...