Koskoca bir yılı daha geri bırakırken üzüntülerimi halı altına süpürdüm, dostlarım her daim yanımda, ailem olmazsa olmazım, hayallerim ise ekmek arası; koparıp koparıp yiyorum. Yeni yıla iyi dilekler ile girmeyi bir kenara bıraktım. Düşler ülkesinde yaşamadığımızı kabullenmek gerek artık. Bu arada karamsar olduğum ile ilgili çokça yorum almaya başladım. Kusura bakmayın ama bunu diyenler beni ya hiç tanımıyor ya da laf olsun torba dolsun diye konuşuyor. İşin özü şu, her insanın başına gelebilecek bir durum tükenmişlik sendromuna yakalandım. Hani şu Hürrem Sultan'ın hastalığı...Her neyse herhalde zaman ile geçer çok da önemsenecek bir şey olmasa gerek.
Geçmişi her zaman özlemle anarım. 2014'te geçmişte kaldığına göre ne bıraktım diye düşünüyorum geride. Ömrümün 6 ayını sosyal bir deneye harcadım mesela. İleride torunlarıma anlatabileceğim askerlik anılarım oldu. Belki sokakta görsem selam vermeyeceğim adamlar ile aynı koğuşta yatıp, her gün değişen ruh hallerine tanık oldum. Sefaletten kaçıp sığınan, uyuşturucu müptelası, gençlik hatası, cinayet zanlısı hepsinden vardı bir parça bu altı ayda. Belki hayatımda ilk kez gönülden şükretme fırsatı buldum. İyi bir aileye, iyi bir eğitime sahip olmanın değerini anladım.
Bu hayatta en çok neyden kaçarsak, aslında en sonunda ona yakalandığımızı öğrendim. Mutluluğu ararken, hayatı sorgularken 20'li yaşlarımı tükettiğimin farkına vardım. Çocukça hatalara pek de yer yok artık hayatımızda. Küçük iken misket oynadığım çocuklar, çocuk sahibi olmuş ev geçindiriyorken, oyuncak bebeklerinin saçlarını tarayanlar kendi çocuklarını kucağına almış.
Zaman her şeyin ilacı ise bir an önce düzenimi kurduğum, başımı gönül rahatlığı ile yastığıma koyabileceğim zamana gelmek istiyorum. Aynı hayallerde bir araya geleceğimiz ruh ikizlerimiz bir yerlerde bizi bekliyor. Biz sadece varacağımız yere biletimizi almadık. Sanırım stresli ama güzel günler bekliyor. Yüzlerce okunmaya değer kitap elime geçecek bu yıl. Okurken ayrı bir haz, yazarken ayrı haz duyacağım. Niye olmasın belki bu yılın sonunda yarıda bıraktığım kitap çalışmamı tamamlarım. Yalnızlığın verdiği o özgürlükten ve rahatlıktan vazgeçip bir kıza aşık olabilirim. Veya aşıkmış gibi davranmayı deneyebilirim. Neden olmasın yani... Herkes yapabiliyorsa benim neyim eksik :)
Velhasıl kelam, özlü sözler ile yazılarımı tamamlamayı severim. Bu yıl hayat felsefemi değiştirmeye karar verdim. Bunu anlatabileceğim en iyi söz ile yazıma son veriyorum. "Mutlu olmak için içinde bulunduğunuz andan daha iyi bir zaman olduğuna karar vermek için beklemekten vazgeçin. Mutluluk bir varış değil, bir yolculuktur. Pek çokları mutluluğu insandan daha yüksekte ararlar, bazıları da daha alçakta. Oysa mutluluk insanin boyu hizasındadır."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder