11 Ayın Sultanı evlere teşrif edip soframıza bereket kalplerimize sevgi getirdiğinden beri bütün günüm yatarak ve kitap okuyarak geçiyor. Aslında bu durum benim canımı pek sıkmıyor, çocukluğumdan beri kendimi odama kapatıp kitap okuyarak farklı masal dünyalarına dalmaya bayılırım. Bir aylık süreç içerisinde uzun uzadıya düşünme fırsatım oldu. Şimdi ne olacak alışmışım sabah erken kalkıp okula gitmeye, her defasında bir dönemi daha bitirip tatile girmeye ve sil baştan yeniden başlamaya. Aile büyükleri ile başbaşa kaldığınızda hepsi haklı olarak "ee evlat noldu şimdi ne düşünüyorsun? Bak bence... "ile başlayan nasihatler ve onlara beğendiremediğim düşüncelerim. Dertler derya olmuş bense bir sandal derken İbo abi tam yerine parmak basmış.
Şimdi çevremdeki insan profillerini anlatmak istiyorum ve en nihayetinde benden bir cacık olmayışı: Lise döneminde inek gibi ders çalışıp Türkiye standartlarında çok iyi üniversiteleri kazanmış arkadaşlarım var. Bu arkadaşlar aynı başarıyı üniversite hayatında sürdürmek yerine 4 yıl tatil yapmayı tercih ederek farklı ülkeleri gezip birkaç yabancı dil öğrendiler. Okulun önünden bile geçmeden diplomalarını alarak işverenler tarafından havada kapıldılar. Lise döneminde vasat olan arkadaşlarımda vardı; ama ben bu kelimeyi pek kullanmak istemiyorum. Kime göre vasat yani çünkü müfredat o kadar boktan ki 16 yaşında bir ergen gencin parklarda öpüşüp sevgili ile elele gezmesi daha cazip. İşte böyle arkadaşlarımda oldu. Bu arkadaşlar liseyi parklarda öpüşerek bitirdikten sonra ösym'nin koyduğu barajı kıl payı geçerek kıçı kırık bir özel üniversitede %50 burs alarak okumaya başladılar ve anlaşmalı olan iş yerlerinde işe başladılar. Birkaç tane de olsa bazı arkadaşlarım babalarının verdikleri sermaye ile kurdukları işte yükseldi ve bugün eli ekmek tutan evlenip ev geçindiren tipler oldu.
Şimdi bunları niye mi söyledim. Kıskandığımdan falan değil he..Çok şükür küçük şeylerle yetinmesini öğretti hayat şartları ;ama şu son bir ayda gittiğim iş görüşmelerinde birçok aptalca soru ile karşı karşıya kalıyorum. Koskoca ülkede ilkokuldan başlayıp üniversite bitene kadar ingilizce eğitimi alan gençler daha derdini bile anlatamaz iken bugün sıradan bir şirket bile çaycı alırken neredeyse yabancı dil soruyor. Bana şimdi golaballeşen dünyada yabancı dil çok önemli diyenleriniz olacak ya bırakın Allah aşkına dünya bana mı globalleşiyor. Ülkenin gelecek vaad eden gençleri genç yaşta ingilizce öğrenip ülkesini beğenmez oluyor gidiyor yurt dışında eğitim almaya. Bizde gıpta ile bakıyoruz halbuki 40 yıldır biz farkında olmadan beyin göçü veriyoruz. 40 yıldır yurt dışına eğitim almaya giden Türkler nerdesiniz be kardeşim...Hindistan,Brezilya,İran,Güney Kore bile bize tur bindirirken biz üretmek yerine hala İngilizce öğrenmeye çalışıyoruz.
Evet isyan ediyorum çünkü 4 yıldır yüzlerce kitap okuyup kendini geliştirmeye çalışan gençler bugün iş bulamıyor. Her önüne geleni üniversiteli yapan sistem sayesinde sokakta çöp toplayacak, inşaatta mala vuracak gençler bulmakta zorlanıyoruz. Herkes Kpss denen hangi seviyeyi ve genel kültürü ölçtüğü belli olmayan bir sınava bel bağlamışken bu ülkeyi kim büyütüyor anlamış değilim. Böyle bir ülkede gündüzleri Uçankuş izleyen, akşamları Survivor ile eğlenen geceleri ise kimin eli kimin belinde diye reklam yapan programların zaplandığı memlekette ben veya bir başkası işsiz kalmış kime ne. Eğitim cehaleti alır eşeklik baki kalır dememiş boşuna atalarımız.
Son olarak yarın öbür gün bir ortamda arkadaş meclisinde bir araya gelip herkes ne iş yaptığını, ne kadar kazandığını, hangi mevki ve makam aldıklarını anlattıkları sırada ben yine mal gibi kitap okuyor olacağım ve arkadaşlarım bana o kadar okudun ama boşuna okuyorsun diyecekler. Peki bu lafları sürekli duymaya alışkın olan ben ne diyeceğim. Adaletsiz sistem yüzünden bu gerizekalılar bile okumadan adam oldu ben okuyup bunların soytarısı oldum ya. Varsın böyle olsun, bize giren şemsiye olsun:))
Şimdi çevremdeki insan profillerini anlatmak istiyorum ve en nihayetinde benden bir cacık olmayışı: Lise döneminde inek gibi ders çalışıp Türkiye standartlarında çok iyi üniversiteleri kazanmış arkadaşlarım var. Bu arkadaşlar aynı başarıyı üniversite hayatında sürdürmek yerine 4 yıl tatil yapmayı tercih ederek farklı ülkeleri gezip birkaç yabancı dil öğrendiler. Okulun önünden bile geçmeden diplomalarını alarak işverenler tarafından havada kapıldılar. Lise döneminde vasat olan arkadaşlarımda vardı; ama ben bu kelimeyi pek kullanmak istemiyorum. Kime göre vasat yani çünkü müfredat o kadar boktan ki 16 yaşında bir ergen gencin parklarda öpüşüp sevgili ile elele gezmesi daha cazip. İşte böyle arkadaşlarımda oldu. Bu arkadaşlar liseyi parklarda öpüşerek bitirdikten sonra ösym'nin koyduğu barajı kıl payı geçerek kıçı kırık bir özel üniversitede %50 burs alarak okumaya başladılar ve anlaşmalı olan iş yerlerinde işe başladılar. Birkaç tane de olsa bazı arkadaşlarım babalarının verdikleri sermaye ile kurdukları işte yükseldi ve bugün eli ekmek tutan evlenip ev geçindiren tipler oldu.
Şimdi bunları niye mi söyledim. Kıskandığımdan falan değil he..Çok şükür küçük şeylerle yetinmesini öğretti hayat şartları ;ama şu son bir ayda gittiğim iş görüşmelerinde birçok aptalca soru ile karşı karşıya kalıyorum. Koskoca ülkede ilkokuldan başlayıp üniversite bitene kadar ingilizce eğitimi alan gençler daha derdini bile anlatamaz iken bugün sıradan bir şirket bile çaycı alırken neredeyse yabancı dil soruyor. Bana şimdi golaballeşen dünyada yabancı dil çok önemli diyenleriniz olacak ya bırakın Allah aşkına dünya bana mı globalleşiyor. Ülkenin gelecek vaad eden gençleri genç yaşta ingilizce öğrenip ülkesini beğenmez oluyor gidiyor yurt dışında eğitim almaya. Bizde gıpta ile bakıyoruz halbuki 40 yıldır biz farkında olmadan beyin göçü veriyoruz. 40 yıldır yurt dışına eğitim almaya giden Türkler nerdesiniz be kardeşim...Hindistan,Brezilya,İran,Güney Kore bile bize tur bindirirken biz üretmek yerine hala İngilizce öğrenmeye çalışıyoruz.
Evet isyan ediyorum çünkü 4 yıldır yüzlerce kitap okuyup kendini geliştirmeye çalışan gençler bugün iş bulamıyor. Her önüne geleni üniversiteli yapan sistem sayesinde sokakta çöp toplayacak, inşaatta mala vuracak gençler bulmakta zorlanıyoruz. Herkes Kpss denen hangi seviyeyi ve genel kültürü ölçtüğü belli olmayan bir sınava bel bağlamışken bu ülkeyi kim büyütüyor anlamış değilim. Böyle bir ülkede gündüzleri Uçankuş izleyen, akşamları Survivor ile eğlenen geceleri ise kimin eli kimin belinde diye reklam yapan programların zaplandığı memlekette ben veya bir başkası işsiz kalmış kime ne. Eğitim cehaleti alır eşeklik baki kalır dememiş boşuna atalarımız.
Son olarak yarın öbür gün bir ortamda arkadaş meclisinde bir araya gelip herkes ne iş yaptığını, ne kadar kazandığını, hangi mevki ve makam aldıklarını anlattıkları sırada ben yine mal gibi kitap okuyor olacağım ve arkadaşlarım bana o kadar okudun ama boşuna okuyorsun diyecekler. Peki bu lafları sürekli duymaya alışkın olan ben ne diyeceğim. Adaletsiz sistem yüzünden bu gerizekalılar bile okumadan adam oldu ben okuyup bunların soytarısı oldum ya. Varsın böyle olsun, bize giren şemsiye olsun:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder