Emekçi Kadınlar

2016 yılında haberlere yansıyan 397 kadın cinayeti işlenmiş. Bu cinayetlerin %85'i kadınların eşi,eski eşi,sevgilisi,eski sevgilisi,abisi,kardeşi,babası ve akrabaları tarafından gerçekleştirilmiş. Bir kadını koruması,sevmesi,sahiplenmesi gereken insanlar tarafından yani. Bu cinayetlerin hangi suç aletleri ile işlendiği de belirtilmiş. Balta, tüfek,testere gibi aletler var. Kadınlarımızı sokak ortasında avlıyoruz. Türkiye'de erkeklerin namus kavramını ifade ettiği cümle nedir peki? Senin anana bacını yapılsa ne yaparsın? Evet artık bu cümlenin bir etkisi kalmamış olsa gerek ki anamızı bacımızı öldürmekten çekinmiyoruz. Bunlar istatistiğe alınan vakalar. Kadınların şiddete maruz kaldığı gösteren çarpıcı örnekler. Peki ya işyerinde, sokakta, evde maruz kaldıkları sözlü taciz, sözlü şiddet hatta bakışlarımızla verdiğimiz rahatsızlık. Kadın olmak zor. Bu ülkede kadın olmak ise iki kat daha zor. Söylenecek güzel sözlere karnınız tok biliyoruz. Acaba siz mi sevmeyi öğretemediniz bize. Yoksa bizim mi işimize gelmedi bilmiyorum. Hak ettiğiniz değeri bu dünyada bulmanız dileğiyle emekçi kadınlar.

Ziya Gökalp ne diyor kadınlar için:

Kadın çalışmazsa fikri yükselmez
Tabii, o zaman size denk gelmez
Diyorsunuz onun eksiktir aklı,
Arttırmak istiyor, değil mi hakkı?
Kadın yükselmezse alçalır vatan
Samimi olmaz onsuz bir irfan...

Bir de Mevlana Celaleddin Rumi efendi'ye kulak verelim:

Sizler kadının kapanmasını istedikçe, herkeste onu görme isteğini kamçılamış olursunuz. Bir erkek gibi, bir kadının da yüreği iyiyse, sen hangi yasağı uygulasan da o iyilik yoluna gidecektir. Yüreği kötüyse, ne yaparsan yap, onu hiçbir şekilde etkileyemezsin. Kıskançlık denen şeyi bilme. Cahillerdir kadından üstün olduklarını sananlar. Cahiller kabadır. Sevgi ve güleryüz nedir bilmezler. Bunlar hayvanî niteliklerdir. Seven erkek ise, kadınla eşittir.

Şiirlerin gücü inanırım her zaman. Edip Cansever'in kadınlara yazdığı şiir ne güzel de anlatımış onları öyle değil mi? 

biz kadınız, bilmeden seviyoruz bu kedileri
seviyoruz, bir sevilme içgüdüsüyle
bu bizim yüzümüzde ufacık çizgiler oluyor - acaba?
evet, çok değil konuşurken düzeltiyoruz
orayı burayı topluyoruz, yeriyse çocuklarımızı öpüyoruz
ama biliyorsunuz ki gene de
hepimiz, işte hepimiz
bitmenin, tükenmenin yorgunluğu içinde.

Gözler mi? tavana dikili, hayır, pencereye
yağmalar, sürgünler, yangınlar içinde
çünkü bu boşluk; tüneller, çukurlar, kapkacak ağızları
mağaralar, denizler, gökyüzleri değil de
bu boşluk, o bir türlü dolduramadığımız, o
orman, dağ, kısacası evrenle.

biz bu lavanta kokularını bilmeden taşıyoruz
biz bu tavana bilmeden eski rengine boyuyoruz
bu bizim terliklerimizde ufacık güller oluyor - acaba?
evet, çok değil, onları bilmeden hoşa gideriyoruz
sormayın, ama sormayın, bilmeden aralık tutuyoruz kapılarımızı
bilmeden bekliyoruz, bilmeden uyuyoruz sabahlara değin
kim bilir, belki de biz
tanrısıyız en olunmaz şeylerin.

bu bizim en düzenli hareketimiz: olmak
asılıp kalmışız sokak fenerlerine
asılıp kalmışız öyle, görenler bizi görüyor
görenler bizi görüyor ve gidip geliyoruz dikkatle
doğrusu, niye saklayalım, hepimiz bunu yapıyoruz
ama biz yaşıyorken de bunu yapıyoruz sadece
cansız
ve gidip geliyoruz dikkatle.

biz bu kendimizi boşuna soruyoruz kendimize
boşuna asıyoruz onları, boşuna öldürüyoruz
bu bizim gözlerimizden ufacık şeyler geçiyor - acaba?
evet, çok değil, bakışırken düzeltiyoruz
biz ne garip şeyleriz ki; doluyuz, bazıyız, avuntuluyuz
ve bizim en güzel öldüğümüzdür bu: yaşamak
ben biliyorum, yalan mı, siz de biliyorsunuz.