Hayatımızda virajları aldığımız dönemler vardır. Sanırım bugün kendi adıma bir virajı daha aldım. Babamın istediği gibi bir evlat olamayacağımın farkındayım. Elalemin oğulları büyük adam olurken, ben hâlâ küçük ideallerimi eşeleyerek yaşamaya devam ediyorum. Nasıl bir hayat yaşamak istiyorsam onu seçebileceğimi sanıyordum. Tabi bu seçimi yaparken çalışıp çabalamalıydım da. Fakat 27 yaşımda geldiğim nokta şu ki; her geçen gün yalnızlaşıyorum, insanlara tahammülüm kalmadı.Şüpheci, sinirli, dik başlı, hayatın anlamına takılıp kalmış, inatçı, tükürdüğünü yalamayan bir adama dönmüşüm. Hayallerim kurulmuş bir saat gibi; hep 5 dakika sonrasına erteleniyor. Daha önce 2 kez istifa edip kendi adıma daha iyi bir seçim yaptığıma karar vermiştim. İnsanlar her defasında hadi ordan canım, biz bu lafları çok duyduk, o yollardan biz de geçtik bak burada 10. yılını kutlayacağız demişlerdi.
Evet bugün üçüncü kez istifa etmeye kesinlikle karar verdim. Mülakata girdiğim gün bana gelecekte kendini nerede görüyorsun dediklerinde açık sözlülükle yüksek lisansım bitene kadar çalışmak istiyorum; sonrasında kendi yoluma gideceğim demiştim. Evet yüksek lisansa başlama ve bitirme sürecim biraz uzadı. Ben 3 yıl demiştim fakat 2018 Ağustos ayında 4 yıl olmuş olacak. O yüzden hedefimden bir yıl sapmış bulundum.
Şapkayı önüme koyduğumda neden istifa etmemeliyim diye sordum kendime. Ekonomik şartlar kötü, aileme bir ev almalıyım, ya istediğim işi ve şartları bulamazsam kaygısı, ailem ne der, verecekleri terfinin maaşımı 3 kuruş arttırması ve terfini aldın şimdi daha çok çalışmalı ve birkaç sene daha çile çekmelisin anlayışı. Kısacası bugün çalıştığım yerin bana bir gelecek vaat etmediği açık ve net.
Sabahları işe gitmek için kendimi motive edeceğim hiçbir sebep yok. İşinizden nefret edebilirsiniz, kazandığınız paradan memnun olmayabilirsiniz, yöneticileriniz sizi anlamıyor olabilir. Ama iş arkadaşlarınızla olan bağınız koptu ise. Sanırım daha fazla zorlamanın alemi yok. Benim için Zorlu Holding kariyerim manen bugün bitmiştir. Bir aksilik olmazsa en geç 4. yılımı tamamlayacağım 20 Ağustos 2018 tarihine kadar madden de bitmiş olacak. Daha önce 2 kez istifa ederken de kendime kesin bir tarih ve amaç vermiştim. Daha önce 2 kez başardım. Sıra üçüncüsünde.
El Camino de Santiago türkçesi ile St. James Yolu macerası ile kendimi arayışa çıkacağım. Amacım seyyah olmak değil tabi ki. 21. yüzyıl da bunu genç yaşta başarmak her yiğidin harcı değil. Hele de benim gibi kazandığı para ile ailesinin geçimine katkı yapmak zorunda olan, her fikre açık olmayan bir ailesi olan, kısacası yaşamak için para kazanmak zorunda olan insanların bunu yapması zor.
Daha önce belirlediğim kaba taslak rotamı artık her gün kendime yarım saat ayırarak genişleteceğim. Tamamen kültür turu olacak. Kütüphaneler, dini mabedler, kır yaşamının keşfi ve edebiyat. Binlerce kitap okumuş az çok belli bir birikime sahip olmuş birisi olarak dünyayı sadece kitap yapraklarından değil doğasından, kokusundan ve insanlarından da öğrenmem gerekiyor.
Belki bir süre buradan uzaklaşırsam aileme, akrabalarıma, kuzenlerime ve arkadaş dediğim insanlara karşı olan inancımı da yeniden kazanabilirim. Tek yapmam gereken 8 ay içerisinde uzaklara gitme hedefim için gerekli adımları atmak. Gitmeliyim uzaklara, en çok da kendimden uzaklara...
